Ervaringen

Hallo,
Mijn naam is Monika, een alleenstaande moeder van 3 kinderen en ( ook ) wij zijn erkende gedupeerden van de toeslagenaffaire.
Ik ga zo goed en zo kwaad mogelijk mijn verhaal delen zodat anderen ook weten dat we niet alleen staan en dat er ook een gezicht en mens van vlees en bloed is achter het nummertje wat we krijgen en dat onze stem uiteindelijk gehoord gaat worden.
Het begon voor mij allemaal als alleenstaande werkende moeder in 2010 toen de ene naar de andere aanslag van de kinderopvangtoeslag in de brievenbus viel en wel over het jaar 2006,2007,2008,2009 en 2010 voor totaal zo'n 65.000 euro .
Met totale ongeloof en paniek ben ik in de pen geklommen en gelijk bezwaar hiertegen ingediend, want hoe kon ik aangeslagen worden voor zo'n bedrag terwijl ik dat geld in al die jaren nog niet eens verdiend had.
Hoevaak ik de belastingdienst ook schreef, zelfs het kinderdagverblijf... of ze gaven geen gehoor of ze bleven bij hun besluit.
Ondertussen werden al mijn toeslagen stopgezet en ja ik moest zelfs al gaan terug betalen met dat kleine beetje inkomen wat ik had.
Hierdoor begonnen de schulden zich op te stapelen waaronder huur, gas en licht etc etc.
Ondertussen ook hulp instanties ingeschakeld en hier kreeg ik een rondom de tafel gesprek mee en vanaf dat moment is Ite Plas hierbij betrokken.
Er was van de woningbouw etc geen begrip en ik werd niet geloofd en ik moest maar harder werken .
Wat volgende was een rits aan deurwaarders ook in mijn huis terwijl mijn kinderen thuis waren en ze de biljetten hier op de deur en in de hal en in de lift neer hingen voor openbare verkoop van wat spulletjes die er waren (tv van mijn net overleden vader, laptop).
Ook zou er op korte termijn een huisuitzetting volgen en godzijdank is dit op de dag zelf nog voorkomen.
Er is een lange periode geweest waarin ik 17 euro leefgeld had met 3 kinderen en de voedselbank.
Ook is mijn kinderen een hoop ontnomen en zijn ze hierdoor gescheiden van vrienden want ze konden nooit mee een uitje /kamp of meedoen- ook van school uit niet .
Helaas ging het niet zo goed met mijn oudste dochter door dit alles en had dit heel anders kunnen aflopen en is ze vanuit jeugdzorg uit huis geplaatst .
Dit heeft mij als moeder het gevoel gegeven te hebben gefaald en ik heb haar niet kunnen beschermen voor al deze ellende en dat mijn gezin verscheurd werd, omdat ik alleen maar bezig was met overleven voor mijn gezin en daarmee hebben ze een moeder haar hart echt gebroken.
Dankzij Ite bleef ik staande en doorgaan want zoals ik mezelf zou omschrijven was ik slechts nog een omhulsel... al het leven en energie uit me weggezogen en doodmoe van het vechten en de vooroordelen.... zelfs bij de tandarts niet geholpen en geweigerd worden en dat er keihard gezegd word je moet eerst vooruit betalen en anders behandelen we je niet.
Tot aan de erkenning toe heb ik moeten aflossen ook al was er geen draagkracht.
De excuusbrief en de sorry was geen moment van blijdschap of opluchting voor ons.
Hoe makkelijk willen ze met een sorry wegkomen zonder ons ook maar als mens van vlees en bloed te zien..... wij zijn geen nummer maar wij hebben een gezicht, een naam , een identiteit en vooral wij hebben een stem die gehoord dient te worden.
Al het onrecht, het letterlijk kapot maken van ons gedupeerden en het onhumane wat aan de desbetreffende veroorzakers hiervan aan hun handen kleeft - dit kan je niet schoonwassen met een sorry of excuusbrief.
Nu ruim 3 jaar na de erkenning zijn we nog steeds bezig met de CWS en hebben ze niks geleerd van de grove fouten die er gemaakt zijn want er wordt maar uitgesteld en is er letterlijk zwart op wit geschreven dat ik niet sneller geholpen word, tenzij ik TERMINAAL zou zijn .
Ik ben gediagnosticeerd met PTSS door deze hel en was begonnen met therapie maar die heeft de hulpverlening helaas moeten staken, want zolang ik in deze ellende en afwikkeling zit kunnen ze niet verder behandelen.
Hoe triest en sneu kan je zijn als overheid om dit de zwaar getroffen mensen te melden en hebben we nog steeds geen stem en hebben ze 0,0 geleerd en dit moet stoppen eer het voor nog meer gedupeerden te laat is.
Terwijl mijn bewindvoerder zich zo inzette voor zijn cliënten werd hem continue onrecht aangedaan en toch blijft Ite Plas door knokken voor ons recht en het onrecht wat nog steeds doorgaat en dat is verre van humaan.

Dankzij Ite Plas ben ik hier nog en vecht ik weer voor mijn /ons recht en ik ben hem eeuwig dankbaar voor zijn humane vechtlust en steun voor zijn cliënten en vooral zijn tomeloze en eindeloze inzet.

Ik hoop hier met mijn verhaal ook anderen te kunnen steunen en dat we met zijn allen blijven strijden voor ons recht en 1 zijn .
❤️